Touero-jauno
Aconitum anthora
Ranunculaceae
Àutri noum : Touoro-jauno, Touàra, Acounit.
Noms en français : Aconit anthore, Maclou.
Descripcioun :La touero-jauno trachis dins li pelouso e roucaio de mountagno e peréu souto li mèle. Èi mai pichoto que sa cousino l'estranglo-loup, Aconitum lycoctonum emé uno enflourejado pu courto. Se recounèis majamen à si flour mai larjo à la baso e si fuèio di proun descoupado (multifido).
Usanço :Caupènt d'alcalouïdo (l'acounitino) mourtau, la planto a li mémi prouprieta que l'estranglo-loup. Ramentèn que touero (toro, touoro) vèn dóu latin thora que vòu dire pouisoun (Aconitum anthora).
Port : Erbo
Taio : 0,3 à 0,8 m
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Aconitum
Famiho : Ranunculaceae
Ordre : Ranunculales
Coulour de la flour :
Jauno
Petalo : irreguliero
Ø (o loungour) flour : 1,5 à 2 cm
Flourido :
Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 400 à 2200 m
Aparado : Noun
Remarco :
Juliet à avoust
Liò : Pelouso
- Roucaio
- Melouniero
Estànci : Mountagnard à Subaupen
Couroulougi : Ouroufito-Sud-Éuroupenco
Ref. sc. : Aconitum anthora L., 1753
Periplòca
Periploca graeca
Apocynaceae
Nom en français : Bourreau-des-arbres.
Descripcioun :Aquesto liano nous vèn de Grèço, trachis dins li baragno di relarg umide. Li fueio soun óupousado e lusènto. Se recounèis eisadamen à si flour vióuleto o pièi à si fru alounga.
Usanço :Es uno planto empouisounanto que caup un glicouside cardioutounico, la periplocino. La rusco es estado emplegado en Russìo dóu meme biais que la digitalino.
Port : Liano
Taio : 1 à 10 m
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Faneroufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Periploca
Famiho : Apocynaceae
Coulour de la flour :
Petalo : 5
Ø (o loungour) flour : 2,5 à 3 cm
Flourido : Printèms
Sòu : Ca
Autour basso e auto :
Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Remarco :
Mai à jun
Liò : Ribiero
- Palun
- Ermas
- Baragno
Estànci : Termoumediterran à Mesoumediterran
Couroulougi : Óurigino estenoumediterrano
Ref. sc. : Periploca graeca L., 1753